In zijn vaak meditatieve werk probeert kunstenaar Jos van Wunnik (Maastricht, 1951) altijd de onzichtbare aspecten van de werkelijkheid in een herkenbare wereld te verbeelden. De landschappen die hij als weefsels laagsgewijs creëert met talloze horizontale en verticale streepjes of verftoetsen, krijgen zo een extra dimensie en worden als het ware zielspanorama’s. Zijn speciale band met bomen leerde hem dat wij, net als zij, verweven zijn met onzichtbare krachtvelden en ons in een transparante ruimte bevinden.

Van Wunnik’s zoektocht om ‘binnen’ en ‘buiten’ met elkaar te verenigen is verbeeld in ruim duizend schilderijen en tekeningen, waaruit voor dit boek een ruime selectie is gemaakt. Het begeleidende essay van Martha Dirkmaat-Planting gaat in op de verschillende periode’s uit het leven van de kunstenaar, waarbij een zelf-gecomponeerd lied uit zijn jeugd de leidraad is.

‘Ik ben waarschijnlijk meer beeldenmaker dan schilder. Ik geniet niet zozeer van de geur en de stevig aangezette verftoets, maar meer van het proces van stil worden en luisteren naar een innerlijk beeld dat langzaam zichtbaar wil worden.’